Luisteren naar je lichaam

Gepost 29-05-2016

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat ik sinds ik met Access Consciousness bezig ben regelmatig met mijn lichaam communiceer. Wellicht zullen vele van jullie gedacht hebben dat ik mijn verstand kwijt was of dat er in ieder geval een steekje bij mij los zit. Dat mag je uiteraard denken, dat zijn immers jouw gedachten. Maar in deze blog wil ik jullie aangeven dat ik dus maar al te blij ben dat ik dankzij Access beter naar mijn lichaam luister. Want het blijkt dat mijn lichaam mij onlangs voor iets wilde waarschuwen met betrekking tot mijn gezondheid.

 

Enige tijd geleden had ik wat last van mijn linker borst. Voelde aan alsof ik een spiertje verrekt zou hebben, maar ik had werkelijk niets gedaan wat dit teweeg had kunnen brengen. Dus dacht ik dat er wellicht een kliertje wat ontstoken was en heb mezelf meteen met een paar bodyprocessen (DMMD en MTVSS) behandeld. En de pijnsignaaltjes verdwenen weer.

En toen ineens (ik denk zo’n 3 maanden later) kreeg ik ineens de ingeving om een borstonderzoek bij mijzelf uit te voeren. Vond dat eigenlijk wel vreemd, want dat doe ik eigenlijk maar zeer zelden.. maar goed, ik dacht baat het niet, dan schaad het niet. En al snel besefte ik me dat mijn lichaam mij dit signaal gaf om dit te doen, want ik voelde 2 behoorlijke bulten zitten en mijn borst voelde harder. Uiteraard was mijn eerste reactie paniek. Maar gelukkig herstelde ik me snel en vroeg mijn lichaam of ik me ernstige zorgen moest maken omdat ik nu wellicht tumoren had ontdekt. En meteen nadat ik die vraag had gesteld, voelde ik absolute rust over mij heen komen, eigenlijk een zeer vreemde gewaarwording. En meteen had ik zoiets van gelukkig. Vroeg mij uiteraard af wat het dan wel kon zijn. En als een ingeving kreeg ik door dat het iets met mijn borstprothese moest zijn. Wel erg vreemd want er was helemaal niets gebeurd waardoor er iets met mijn prothese aan de hand kon zijn. Maar goed.. ik was er van overtuigd dat wat ik voelde dus afkomstig was van mijn borstprothese dus maakte me verder weinig zorgen en besloot in mijn vakantie (die er toch aankwam) naar de dokter te gaan om die er even naar te laten kijken.

 

Dus in mijn laatste vakantieweek inderdaad naar de huisarts gegaan. Ik vertelde haar wat mijn bevindingen waren en dat ik dus het idee had dat het met mijn prothese te maken had. Nadat zij de boel geïnspecteerd had, wilde zij dat ik meteen foto’s zou laten maken. Omdat ik weer aan het werk moest en mijn lichaam nog steeds geen andere signalen gaf, besloot ik dus een afspraak te maken op mijn vrije woensdag. Dus de week erop zat ik in het ziekenhuis. Ik maakte meer zorgen over het maken van de foto’s dan wat er op die foto’s te zien zouden zijn. Achteraf gezien denk ik dat mijn lichaam toen weer een nieuw signaal had afgegeven. Maar goed.. de foto’s werden gemaakt en beoordeeld. Vervolgens kwam de laborante naar mij toegelopen met een ernstig gezicht en de mededeling dat ik helaas toch echt ook een echo moest laten maken. Aangezien die al door mijn huisarts was aangevraagd en ik me weer heel vreemd rustig begon te voelen nadat ik mijn lichaam had gevraagd of ik het toch mis kon hebben, zag ik daar dus niet tegen op.

 

Tijdens het onderzoek kon ik op het scherm meekijken en zag dus wel duidelijk verschil tussen mijn linker en rechterborst. Toen ik er naar vroeg wat ik nu precies kon zien, kreeg ik als antwoord dat er veel meer vocht rondom die ene prothese zat. Maar de radioloog zag verder geen verontrustende dingen. Dus dat bevestigde datgene wat ik eigenlijk al wist. Mocht de volgende dag de huisarts bellen voor de uitslag.

 

De volgende dag heb ik mijn huisarts gebeld en kreeg te horen dat er dus geen reden tot paniek was, die bulten bleken inderdaad geen tumoren te zijn, maar zoals ik al dacht afkomstig was van mijn prothese. Maar ze kon mij wel vertellen dat daar dus helaas wel een probleem mee bleek te zijn gezien de foto’s en echo. Deze hadden namelijk laten zien dat daar een scheurtje in zit, maar volgens de radioloog zou mijn prothese niet al hebben gelekt. Dat extra vocht dat op de echo zichtbaar was zou volgens hem om ander soort vocht te gaan. Mijn huisarts liet mij weten dat ze al een verwijskaart voor mijn behandelende chirurg klaar had liggen en dat ik dus maar meteen een afspraak moest maken met het ziekenhuis. Dat heb ik uiteraard gedaan en binnenkort kan ik daar dus naartoe. Ik heb nog geen idee wat de verdere behandeling precies zal gaan zijn, maar vreemd genoeg maak ik me daar ook niet zo druk om. Ik heb er alle vertrouwen in dat alles goed zal gaan komen. En ondertussen blijf ik in gesprek met mijn lichaam en geef ik mezelf nog steeds de DMMD body proces.


Wat ik nu wel zeker weet, is dat mijn lichaam dus wist dat er iets mis was en mij dat duidelijk heeft laten weten. Wat zou er gebeurd zijn als ik daar niet naar geluisterd zou hebben? Of wat als ik meteen in paniek was geraakt na het voelen van 2 bulten en meteen (net als mijn omgeving) de conclusie had getrokken dat ik dus waarschijnlijk kanker zou hebben? Dan zou ik alleen maar zwaar in de stress gezeten hebben en wie weet wat dat dan weer had kunnen veroorzaken? 

 

Ik ben in ieder geval blij dat ik dankzij Access inmiddels zoveel tools heb mogen ontvangen, dat ik deze hele situatie met gemak heb kunnen dealen. Je mag van mij dus denken dat ik niet spoor of dat er een steekje aan mij los zit of wat dan ook, ik weet inmiddels wel beter. En ik zal blijven luisteren naar wat mijn lichaam mij te vertellen heeft.

 

 

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Hanneke
8 jaar geleden

Hi Conny,

Fijn dat het bij jou ook zo goed afgelopen is. Eigenlijk is het toch super fijn dat onze lichamen zo bewust zijn zodat wij ons niet altijd zorgen hoeven te maken als we een vreemde afwijking constateren. Sinds ik met Access bezig ben en dus weet dat onze lichamen vaak veel bewuster zijn dan dat wijzelf zijn, probeer ik veel meer naar mijn lichaam te luisteren. Want ik ben er inmiddels van overtuigd dat onze lichamen ons al in een vroeg stadium zal waarschuwen. Maar dat wij de signalen niet altijd opvangen omdat wij al zo druk zijn met andere zaken die onze aandacht vragen. De reden dat ik toch besloot deze blog te schrijven is mijn poging om mensen hiervan bewuster te maken. Hoeveel leed zou er voorkomen kunnen worden als we beter naar onze lichamen zouden luisteren?

Gr. Hanneke

Conny de Vrijer
8 jaar geleden

Mooi verhaal. Ik heb eenzelfde ervaring met een dikke hals aan de voorkant. Ging om de schiltklier. Heb onderzoeken laten doen en vergat zelfs om te bellen voor de uitslag. Er zijn geen afwijkingen geconstateerd en mijn hals voelt (na ruim een jaar) weer goed aan. Bedankt voor je blog. Groetjes Conny