De afgelopen maanden had ik al last van stijve en stramme knieën bij het opstaan. Dat werd de laatste paar dagen alleen maar erger. Ik kon sinds eergisteren alleen nog met licht gebogen knieën rondlopen.

Gisteren heb ik mijn katje in epoxy voor Simba’s gedenkteken opgehaald en daarna nog heerlijk genoten van een EES-sessie. Nadien werd mijn lopen steeds beroerder en pijnlijker. Opstaan van mijn bank werd een hele opgave. En tot overmaat van ramp zakte ik vervolgens regelmatig door mijn linkerknie (de moeder-kind kant). Ik ging op zoek naar mijn krukken, maar kon die niet in huis vinden. Ik wist dat ik ze ooit had uitgeleend, maar dacht dat ik ze nooit meer had teruggekregen.

Gelukkig had Annette nog wel krukken voor mij te leen die ze mij de volgende dag zou brengen, waar ik super dankbaar voor was. Ik moest mijn mannetjes nog eten geven, maar durfde eigenlijk niet meer zo goed nog een stap te zetten. Ik heb echt al mijn moed bij elkaar moeten rapen om de trap weer af en op te gaan met de bakjes in mijn handen. Dat is me gelukkig gelukt zonder valpartijen. 

Toen ik dat klaar had, wilde ik de deur afsluiten en kwam ik tot de ontdekking dat de sleutels niet in de deur zaten. Dus eerst in huis op zoek gegaan. Elke keer zakte ik om de zoveel stapjes door mijn knie en voelde ik mij steeds paniekeriger worden vanwege de angst om te vallen. Want wat dan? 

Ik kon de sleutels niet in huis vinden. Ik wist dat ik ze in ieder geval nog had gehad toen ik in het schuurtje was geweest om wat spullen te pakken. Toen ik uit mijn raam keek, zag ik ze daar nog in de deur zitten. Dus weer alle moed bij elkaar geraapt om die op te halen. Toen ik dat deed, voelde ik dat ik even in mijn schuurtje moest kijken voor mijn krukken. En prompt… totaal vergeten, maar daar stonden ze bij mijn bezems.

Goddank, met de krukken kon ik tenminste weer normaal vooruitkomen, ook al valt het niet mee om dan ook met bakjes te sjouwen.

Ik was zó blij toen ik eindelijk mijn bed in kon kruipen. Mijn linkerknie deed goed zeer; elke minimale beweging deed ontzettend veel pijn. Ik besloot eerst mijn knie zachtjes te wrijven in de hoop dat het vocht wat zou verminderen. Daarna heb ik mijn EHBO-bodyprocessen erop losgelaten. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen.

Vanmorgen voelde mijn rechterknie al een heel stuk beter. De pijn in mijn linkerknie was flink gereduceerd, maar ik moet nog wel tenminste één kruk gebruiken omdat ik nog steeds regelmatig door mijn knie zak.

Natuurlijk is dit allemaal verre van fijn. Echter, dankzij mijn opleiding weet ik dat ik opnieuw in een herstelfase zit. Het was even lastig om het conflict te achterhalen, maar met de hulp van ChatGPT heb ik dat denk ik toch boven water gekregen. Ik weet dat velen anti-ChatGPT zijn, maar ik ben er alleen maar reuze blij mee. Zeker bij gevallen waar ik even vastloop.

Maar goed, nu ik weet welk conflict er heeft gespeeld, heb ik besloten om even al mijn aandacht volledig aan mijn herstel te wijden en bepaalde zaken dus helemaal los te laten.