Mijn leven weer oppakken

Gepost op 25-08-2020

Het is alweer een hele poos geleden dat ik voor het laatst hier iets gepost heb. Sinds de lockdown en mijn wake-up call merkte ik dat ik even totaal iets anders te doen had. Dat heeft nagenoeg al mijn vrije tijd in beslag genomen. Inmiddels na de laatste persconferentie toen Rutte en De Jonge weer volop angst aan het zaaien waren, merkte ik dat ik er grotendeels mee klaar ben om nog te proberen mensen wakker te maken. En dat het weer de hoogste tijd voor mij werd om weer mijn eigen pad verder te volgen.

 

Zelf heb ik jarenlang met sombere buien rondgelopen en gewenst dat ik in mijn slaap zou komen te overlijden. Hoe vaak ik het universum hier om gesmeekt heb. En iedere keer als ik echt helemaal rock bottom zat, gebeurde er zoiets vreemds waardoor ik weer de kracht kreeg om verder door mijn leven te ploeteren. 

 

Vorig jaar heb ik een mooi event gevolgd bij mijn mentor. Dat betrof een evenement waarbij zij ons hielp ons zielencontract te ontdekken. Ik moet zeggen ik had er een beetje hard hoofd in dat ik daar zelf achter zou komen, maar dankzij de opdrachten die we kregen, werd het mij toch heel duidelijk. En toen ik die helder had, snapte ik ook wel waarom ik mijn leven verre van leuk vond.

 

Ik kwam erachter dat ik niets waard mocht zijn. Het leven was hard en zwaar. en ik moest alles alleen doen. Tja.. daar zat ik dan, te kijken naar deze drie zinnetjes. Mij afvragend of dat werkelijk mijn zielencontract was of dat ik dit bedacht had. Mijn buurvrouw bleek met een soortgelijke contract te zitten. Dus eigenlijk niet zo vreemd dat wij juist naast elkaar waren komen te zitten. Toen zij een vraag stelde en onze mentor even kwam kijken, zag ze mijn zinnen staan en kon mij bevestigen dat ik het toch bij het juiste eind had. Tja dat was dus wel even in my face. Toen ze mijn gezicht zag betrekken zei ze snel, dit is het nu is, maar vanaf nu kun jij het gaan herschrijven. En vervolgens kregen wij weer een aantal oefeningen om te werken aan het kunnen herschrijven van onze nieuwe zielencontract.

 

Hoewel ik verstandelijk dondersgoed wist dat je altijd om hulp mag vragen, heb ik dat eigenlijk nooit goed gekund. Zeker niet als het om mijn donkere buien ging. Ik kreeg het advies om te beginnen met “het leven is best wel okee”. En blijkbaar was het universum mij goed gezind want ik kreeg spontaan hulp aangeboden. Ik heb dat na er korte over nagedacht te hebben, het met beide handen aangepakt. En deze lieve coach heeft mij flink wat spiegels voorgehouden. Was vaak erg confronterend en zo niet leuk, maar toch ben ik haar daar super dankbaar voor. Want zo heb ik leren dealen met “afwijzigingen” van anderen die er vrijwel bijna altijd voor zorgden dat ik gelijk weer in die diepe put donderde. Dankzij mijn coach leerde ik daar anders naar te kijken en er anders mee om te gaan. En zo hebben we nog een aantal andere zaken aangekeken en daar samen aan gewerkt. 

 

Uiteindelijk besloot ik nog een trauma sessie te volgen, bestaande uit 3 sessies. En daarmee kon ik definitief afrekenen met dat destructieve deel in mij wat mij iedere keer weer terug trok die put in. 

 

Door alles wat ik zelf had meegemaakt, besloot dat ik mijn eigen ervaringen wilde gaan gebruiken om anderen die regelmatig in de put terecht komen te gaan faciliteren. Uiteraard had ik nog totaal geen idee hoe dat te doen. En hoewel ik dat nog niet helemaal voor de 100% uitgevogeld heb, merk ik nu eindelijk dat ik mijn focus daarop wil gaan richten. Temeer omdat doordat deze Corona-periode nu al zo lang duurt en doordat mensen hoe langer hoe meer wanhopig beginnen te worden, wil ik graag mijn steentje bij gaan dragen aan hen die een energetische klik met mij zullen voelen. 

 

En anders hoop ik dat zij wel zo dapper durven te zijn om mij te benaderen om te vragen of ik iemand zou weten die hen verder zou kunnen helpen. Ik ken inmiddels flink wat mensen die zoveel mooie dingen te bieden hebben en waarvan ik denk dat zij die persoon verder kunnen helpen. Wees niet net als ik te bang of te eigenwijs om hulp te vragen. Iedereen heeft soms even wat steun nodig om weer gewoon verder te kunnen. Ik kan alleen maar hopen dat mensen mij zullen kunnen vinden, al is het maar voor een doorverwijzing. Ik weet hoe het is om je zo verdomd alleen te voelen en het totaal niet meer te zien zitten. Ik geloof er heilig in dat er meer tussen hemel en aarde is en denk niet dat ik nog snel vreemd zal staan te kijken van allerlei dingen. En mocht ik merken dat ik toch niet de aangewezen persoon voor jou ben, zal ik dat ook eerlijk laten weten en je kunnen doorverwijzen. 

 

Mocht je zelf met sombere buien zitten en het niet meer zien zitten, mag je gerust contact met mij opnemen. Dan kunnen we samen gaan kijken of ik jou al dan niet verder kan helpen op welke manier dan ook. Weet dat delen = helen is. Hoe zou het zijn om weer (meer) levensvreugde terug te kunnen vinden, vooral in deze rare en moeilijke tijden? 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.